گریه برای امام حسین چه گریه ای است؟
گریه برای امام حسین چه گریه ای است؟
گریه برای امام حسین چه گریه ای است؟
محرممیآید. مثل هرسال، گرامی اش می داریم و بر سر وسینه می زنیم و در سوگشهیدان کربلا گریه می کنیم. دوره ای دیگر از عمرمان طی می شود وهشدار ی ست به اینکه: کاروان عمر هرگز از رفتن باز نمی ایستد. راه طی میشود اما مهمچگونه طی کردن این راه است. چگونه زیستن است و چگونه مردن. عمر می گذرد وآنچه می ماند نقشی ست که از ما به یادگار می ماند.هر سال محرم می آید و می رود. در آغاز این ماه شوری دیگر داریم و احساسی دیگر.
چرا گریه نکنیم؟گریه ما گریه ی شکست نیست. گریه ی ما نشانه ی ذلالت نیست. آن کس که این گریستن را گریه ی شکست می داند، با فلسفه ی عزاداری آشنایی ندارد. معانی گریه را نمی داند. انواع اشک را نمی شناسد.نمی داند سینه ی هر فرد حامل چیزیست به نام قلب و این عضو بسیار مهم نه تنهامرکز اصلی ریتم زندگی ست بلکه مرکز عاطفه ی انسانی نیز هست. هر قطرهاشکی که از چشم سرازیر می شود از درون قلب سرچشمه می گیرد و به چهار دستهتقسیم می گردد:
گریه شوق :گریه ای که به دنبال یک حادثه مسرت بخش، یک کار رضایتبخشی که هرگز گمان آن نمی رفت انجام شود، پیش می آید. مثل گریه مادری کهبعد از مدت ها دوری فرزند گمشده ی خود را می بیند، گریه ی شوق است. حرکت های شوق آفرین در کربلا گریه به دنبال دارد که به علت رشادت و شجاعت هاو آزاد اندیشی هایی است که در روز عاشورا از زنان و مردان عاشق بر آمده وپایدار مانده است و این گریه هرگز نمی تواند از روی تحقیر و ذلت باشد.
گریه عاطفی :گریستنی که از روی دل آدمی بلند می شود، از ته دل. بااخلاص تمام.گریه ای که سرشار از عاطفه و مهر انسانی است و با ریختن بی وقفه اشک ازچشمان نشان می دهد از یک قلب پر احساس و پر مهر سرچشمه گرفته است. جان دادنطفلی شیر خواره در آغوش پدر، مردن طفلی صغیر و دست و پا زدنش روی دستان پدر، روبرو شدن با شهیدان کم سن و سال مثل حضرت قاسم، علی اکبر در کنار پدر وصدها اتفاق از این قبیل، روح را می برد به دنیای معنویت و نشان می دهد که برخاسته از دل است و غرق عاطفه ی انسانی. اشکی که با شنیدن نام کربلا از دیدهسرازیر می شود نمی توان آن را بی ارزش قلمداد کرد.
گریه پیوند هدف :ریزشقطره های اشکی که اعلام وفا داری است و می خواهد به گونه ی بگوید که ما بیاطلاع نیستیمو مرید امام حسین هستیم و با او یک هدف داریم و این گریه، گریه ی «اعلان وفاداریست». وفا داری به اهداف مقدسامام حسین و نمی تواند از روی ذلت باشد.
گریه ذلت و شکست: گریه افراد ناتوانی که از رسدن به آمال و آرزوهای خودعقب مانده اند و هرگز نمی توانند برای خود کسی شوند. می نشینند و گریهکرده و قابل معاشرت نیستند. اینگریه، گریه ی عاجزانه است. اما گریه بر اماممان، گریه ای ست سرشار ازشوق، عاطفه و پیوند و هدف. می گرییم برای مظلومیتش. ناله می کنیم برایغریبی اش و فریاد بر می آوریم در جواب: هل من ناصر ینصرنی اش که «یا لیتناکنا معک» و براستی «یا لیتنا...؟» می گرییم به همراه طفلانی کهعاشقانه بر سر و سینه می کوبند و یا حسین می گویند. بر سر می زنیم در کنارپیر مردی که خالصانه، با پای برهنه، در سرما و گرما مشکی به دست گرفته وبه یاد سقای طفلان، به این و آن آب می دهد و آرام آرام اشک می ریزد.یا حسین! دفتر عشق پر آوازه ات پر است از مردی و مردانگی، چگونه بخوانمش کهتوانم باشد. تو که پاک بودی و پاک زیستی ودرست اندیشیدی و در راه آزادی وآزادگی تمامی عزیزانت را آگاهانه فداکردی و سر دادی تا دین بماند.تو با خون پاک خود و یارانت چگونه زیستن را به من آموختی کمکم کن درست درکتکنم.
خوشا آن کس که دارد با تو پیوند خوشا آن دل که دارد با تو راهی
اگر می خواهی پس از مرگ فراموش نشوی یا چیزی بنویس که قابل خواندن باشد یا کاری کن که قابل نوشتن باشد .